China, it all begins
Door: Tim van den Bergh & Michiel van Drunen
18 Juli 2014 | China, Peking
China, it all begins,
We zijn net aangekomen op onze tweede bestemming: Pingyao. Een goed moment om een update te geven over onze eerste bestemming van de reis: Beijing. Wat een geweldige stad waar alles nieuw is en alles anders. Hectisch, ontzettend groot, smog 24/7, zoveel mensen dat je altijd maar een beperkte bewegingsruimte hebt zijn slechts enkele treffers om deze stad te overschrijven .
In het vliegtuig kwamen we al in aanraking met de eerste culture shock. We hadden horen zeggen dat de Chinese mensen niet tot de schoonste op aarde behoorde, maar toen de air crew voor het vertrekken de gangpaden bewandelde terwijl ze enkele bussen luchtverfrisser leegspoten……. Dat verbaasde ons toch wel enigszins. Voor de rest verliep de reis soepel en stonden we binnen 24 uur op het vliegveld van Beijing. Als echte locals namen we de metro naar het hostel wat weer een avontuur apart was. Denk aan: op elkaar gepropt, metro station zo groot dat je er dorp in all gangen kwijt kunt en tot onze verbazing was er bij alles een Engelse vertaling te vinden. (Al was die vertaling niet voor alles even goed).
De volgende dag was het tijd om de cultuur in te duiken. First stop: Lama tempel. Een intens mooi complex dat eerst een paleis was, maar later is omgetoverd tot een boeddhistische tempel. Hoe dieper je in belangrijker de hallen zijn. De laatste hal bevatte dan ook een 18 meter hoog boeddhistisch beeld met een fundering van acht meter diep geheel uit een boom gemaakt. Daar hield het die dag niet bij op en we verdwenen in een andere Hútong (eeuwen oude straatjes) om de volgende tempel in te duiken: Confucian Temple & Imperial school.
Beijing is een stad allerlei reizigers in alle soorten en maten aantrekt. En zo ontmoeten we op onze eerste dag daar een journalist van National Geographic, die naar Beijing was toegekomen om een documentaire te maken over lokale festivals. Ze beschreef de stad als een rustmoment voor zichzelf, want nu werd er voor de verandering een keer niet op haar geschoten tijdens het filmen.
Tijdens dit alles zijn wij natuurlijk nog steeds AIESEC Ambassadeurs in hart en nieren en waren we druk bezig om contact te leggen met AIESEC China. Maar China is zo’n uniek land dat ze alles op een bijzondere manier doen, net even wat anders dan de rest van de wereld. Zo ook alles over het internet. Google, Gmail, Youtube, Facebook en vele andere sites zijn geblokkeerd dus helaas blijft het tot vandaag de dag moeilijk om contact te krijgen. Thanks communism.
Next day: de echte culturele highlights van de stad, de verboden stad om mee te beginnen. Wat een complex! En wat een hoeveelheid bezoekers. Gelegen aan Tiananmen Square, een immens plein waar je echt door krijgt dat die 1,3 miljard inwoners geen grap is. Om de staat over te steken sta je al bijvoorbeeld in de rij met een kleine duizend man, no jokes! En dan het paleis zelf, enorm! We hebben er ongeveer vijf uur lopen ronddwalen. Elke gebouw uniek vol met kleine details in muurschilderingen, versieringen op de daken, interieur en functie, hof na hof.
We hadden de tip gekregen van een paar Franse meiden uit ons hostel om het park achter de verboden stad te bezoeken. Hier lag een mooie tempel op een heuvel van waar je geweldig uitzicht had over de gehele Verboden Stad. Een gouden tip, heel erg indrukwekkend om het gehele complex onder je te zien liggen. Natuurlijk konden we niet het uiteinden zien van het complex. Het uitzicht was niet het enige mooie aan het park. Het diende ook als een ware ontmoetingsplaats voor alle locals. Overal waren groepen aan het dansen en aan het zingen. Heel leuk om te zien hoe een park zoveel mensen bij elkaar kan brengen.
De dag ernaar hadden we een dag trip geboekt naar de Grote Muur. Een hike over de muur van drie uur. Op 140 kilometer afstand van Beijing (en ook daar was nog steeds smog). Wat een geweldig bouwwerk. Eerst een stuk over een gerestaureerd deel van de muur en toen een deel was nog helemaal in de originele staat was, waardoor het er nog indrukwekkender uitzag. In totaal 22 wachttorens afgelopen, maar de muur strekte zich veel verder uit, er leek geen einde aan te komen.
Natuurlijk hebben we veel andere kleine dingen gedaan naast deze high lights en nog veel meer mensen ontmoet en aan de avonturen lijken nu nog geen einde te komen. Dat was het voor Beijing, de dag ernaar met de trein naar Pingyao, geen zitplaatsen meer beschikbaar, maar ze hadden gelukkig nog staanplaatsen (voor vier uur lang). Heelhuids aangekomen in Pingyao. Eenmaal in de volgende bestemming aangekomen zal de volgende update weer volgen.
En de volgende update volgt direct, want China is een grondig land en zelfs waarbenjij.nu wordt niet voor de blokkades bespaart. Maar gelukkig is dat nu allemaal opgelost want het blijkt dat je via de universiteiten van Nederland de blokkades kan omzeilen! Lang leven de student!
Bestemming nummer 2: Pingyao. Wat een verademing na het hectische Beijing en stad zo druk dat je bij elke stap minstens twee Chinezen aanraakt. Pingyao wordt gekenmerkt door een prachtige oude binnen stad met originele stadsmuren. Vanuit een Europees perspectief is dit natuurlijk niet zo interessant, maar als je nagaat dat men in China echte oude gebouwen platgooit om vervolgens nep oude gebouwen neer te zetten is dit heel bijzonder. Een vet chille stad om dus doorheen te struinen en toerist te spelen.
Maar bij de stadmuren houdt het letterlijk en figuurlijk niet op. Via ons hostel konden we meerdere trips naar buiten de stad boeken. Onder andere naar een ondergronds kasteel gelegen onder een middeleeuws dorp. Een bezoek aan een voormalig complex van Chinese adel, genaamd Wang’s family courtyard. Een echte aanrader, uniek hofje na uniek hofje en de mensen gaan er graag op de foto met je. En een trip naar Mian Shan. Een kloof waar allerlei kloosters tegen de kliffen zijn aangebouwd. Niet meer moeilijk te bereiken tegenwoordig, want China is onderhevig aan extreem intern massa toerisme, dus in diezelfde kliffen zijn wegen gebouwd voor bussen en er zijn veel neppe tempels toegevoegd om het nog spannender te maken.
Pingyao was niet alleen een hele leuke bestemming voor alle bezienswaardigheden, maar het is ook de plek waar we eindelijk kloppend contactinformatie wisten te achterhalen van AIESEC China! Kon het Ambassadeursleven dan eindelijk echt beginnen?
Xi’an, een must see in China. Niet omdat de stad zo leuk is, omdat het terracotta leger hier schuil gaat. Met een leuke groep reizigers uit het hostel trokken we er op uit. We hadden het geluk dat we een Japanner (genaamd K) in ons midden hadden en aangezien Japan en China grotendeels hetzelfde schrift kent kon hij veel voor ons vertalen en ons een beetje de weg wijzen. Ondanks het feit dat er een snow world bij het leger was gebouwd een hele gave bestemming. Wat heel erg opvallend was, was dat de opgravingen nog steeds bezig zijn en er nog maar slechts een klein deel in elkaar is gezet. Zo immens is het. Naast dat heeft Xi’an een heel leuk moslim kwartier bomvol met streetfood kraampjes.
Als klap op de vuurpijl zij er in de omgeving van Xi’an geweldige bergen (Mt. Huashan) met een klooster op meer dan 2000 meter hoogte. In de goede oude tijd moesten de monniken hier op de voet naartoe, over allerlei kliffen waar ze zelf (soms verticaal) treden in hadden uitgehakt. Maar China blijft China, dus nu gaan er twee skiliften naartoe, lucky us. Natuurlijk zijn we als echte backpackers wel helemaal naar beneden gelopen op de terug weg, in plaats van de skilift te pakken, om weer die paar euro’s te besparen en te genieten van een prachtige wandeling!
Helaas gingen de activiteiten van met AIESEC Xi’an niet door, want ze zaten op een nationale conferentie, waar we niks van wisten door de blokkades. You gotta love China. MAAR! Nu zitten we in Chengdu, waar de panda’s zitten! EN EN EN! Ons Ambassadeursleven gaat nu eindelijk van start. Dit weekend een tripje met alle Exchange Participants (EP) in Chengdu! En maandag een workshop met de AIESEC Members en EP’s. Helaas blijkt AIESEC China in de zomer voornamelijk op non-actief te staan, vanwege de vakantie, maar we zijn nu door vallen en opstaan experts geworden in het bereiken van mensen, so we will figure it out.
Dat was het dan voor China en de avonturen als Ambassadeurs. Zodra we weer wat spectaculairs hebben gedaan (zoals als het aaien van een panda) geven we weer een update!
Cheers,
Tim & Michiel
We zijn net aangekomen op onze tweede bestemming: Pingyao. Een goed moment om een update te geven over onze eerste bestemming van de reis: Beijing. Wat een geweldige stad waar alles nieuw is en alles anders. Hectisch, ontzettend groot, smog 24/7, zoveel mensen dat je altijd maar een beperkte bewegingsruimte hebt zijn slechts enkele treffers om deze stad te overschrijven .
In het vliegtuig kwamen we al in aanraking met de eerste culture shock. We hadden horen zeggen dat de Chinese mensen niet tot de schoonste op aarde behoorde, maar toen de air crew voor het vertrekken de gangpaden bewandelde terwijl ze enkele bussen luchtverfrisser leegspoten……. Dat verbaasde ons toch wel enigszins. Voor de rest verliep de reis soepel en stonden we binnen 24 uur op het vliegveld van Beijing. Als echte locals namen we de metro naar het hostel wat weer een avontuur apart was. Denk aan: op elkaar gepropt, metro station zo groot dat je er dorp in all gangen kwijt kunt en tot onze verbazing was er bij alles een Engelse vertaling te vinden. (Al was die vertaling niet voor alles even goed).
De volgende dag was het tijd om de cultuur in te duiken. First stop: Lama tempel. Een intens mooi complex dat eerst een paleis was, maar later is omgetoverd tot een boeddhistische tempel. Hoe dieper je in belangrijker de hallen zijn. De laatste hal bevatte dan ook een 18 meter hoog boeddhistisch beeld met een fundering van acht meter diep geheel uit een boom gemaakt. Daar hield het die dag niet bij op en we verdwenen in een andere Hútong (eeuwen oude straatjes) om de volgende tempel in te duiken: Confucian Temple & Imperial school.
Beijing is een stad allerlei reizigers in alle soorten en maten aantrekt. En zo ontmoeten we op onze eerste dag daar een journalist van National Geographic, die naar Beijing was toegekomen om een documentaire te maken over lokale festivals. Ze beschreef de stad als een rustmoment voor zichzelf, want nu werd er voor de verandering een keer niet op haar geschoten tijdens het filmen.
Tijdens dit alles zijn wij natuurlijk nog steeds AIESEC Ambassadeurs in hart en nieren en waren we druk bezig om contact te leggen met AIESEC China. Maar China is zo’n uniek land dat ze alles op een bijzondere manier doen, net even wat anders dan de rest van de wereld. Zo ook alles over het internet. Google, Gmail, Youtube, Facebook en vele andere sites zijn geblokkeerd dus helaas blijft het tot vandaag de dag moeilijk om contact te krijgen. Thanks communism.
Next day: de echte culturele highlights van de stad, de verboden stad om mee te beginnen. Wat een complex! En wat een hoeveelheid bezoekers. Gelegen aan Tiananmen Square, een immens plein waar je echt door krijgt dat die 1,3 miljard inwoners geen grap is. Om de staat over te steken sta je al bijvoorbeeld in de rij met een kleine duizend man, no jokes! En dan het paleis zelf, enorm! We hebben er ongeveer vijf uur lopen ronddwalen. Elke gebouw uniek vol met kleine details in muurschilderingen, versieringen op de daken, interieur en functie, hof na hof.
We hadden de tip gekregen van een paar Franse meiden uit ons hostel om het park achter de verboden stad te bezoeken. Hier lag een mooie tempel op een heuvel van waar je geweldig uitzicht had over de gehele Verboden Stad. Een gouden tip, heel erg indrukwekkend om het gehele complex onder je te zien liggen. Natuurlijk konden we niet het uiteinden zien van het complex. Het uitzicht was niet het enige mooie aan het park. Het diende ook als een ware ontmoetingsplaats voor alle locals. Overal waren groepen aan het dansen en aan het zingen. Heel leuk om te zien hoe een park zoveel mensen bij elkaar kan brengen.
De dag ernaar hadden we een dag trip geboekt naar de Grote Muur. Een hike over de muur van drie uur. Op 140 kilometer afstand van Beijing (en ook daar was nog steeds smog). Wat een geweldig bouwwerk. Eerst een stuk over een gerestaureerd deel van de muur en toen een deel was nog helemaal in de originele staat was, waardoor het er nog indrukwekkender uitzag. In totaal 22 wachttorens afgelopen, maar de muur strekte zich veel verder uit, er leek geen einde aan te komen.
Natuurlijk hebben we veel andere kleine dingen gedaan naast deze high lights en nog veel meer mensen ontmoet en aan de avonturen lijken nu nog geen einde te komen. Dat was het voor Beijing, de dag ernaar met de trein naar Pingyao, geen zitplaatsen meer beschikbaar, maar ze hadden gelukkig nog staanplaatsen (voor vier uur lang). Heelhuids aangekomen in Pingyao. Eenmaal in de volgende bestemming aangekomen zal de volgende update weer volgen.
En de volgende update volgt direct, want China is een grondig land en zelfs waarbenjij.nu wordt niet voor de blokkades bespaart. Maar gelukkig is dat nu allemaal opgelost want het blijkt dat je via de universiteiten van Nederland de blokkades kan omzeilen! Lang leven de student!
Bestemming nummer 2: Pingyao. Wat een verademing na het hectische Beijing en stad zo druk dat je bij elke stap minstens twee Chinezen aanraakt. Pingyao wordt gekenmerkt door een prachtige oude binnen stad met originele stadsmuren. Vanuit een Europees perspectief is dit natuurlijk niet zo interessant, maar als je nagaat dat men in China echte oude gebouwen platgooit om vervolgens nep oude gebouwen neer te zetten is dit heel bijzonder. Een vet chille stad om dus doorheen te struinen en toerist te spelen.
Maar bij de stadmuren houdt het letterlijk en figuurlijk niet op. Via ons hostel konden we meerdere trips naar buiten de stad boeken. Onder andere naar een ondergronds kasteel gelegen onder een middeleeuws dorp. Een bezoek aan een voormalig complex van Chinese adel, genaamd Wang’s family courtyard. Een echte aanrader, uniek hofje na uniek hofje en de mensen gaan er graag op de foto met je. En een trip naar Mian Shan. Een kloof waar allerlei kloosters tegen de kliffen zijn aangebouwd. Niet meer moeilijk te bereiken tegenwoordig, want China is onderhevig aan extreem intern massa toerisme, dus in diezelfde kliffen zijn wegen gebouwd voor bussen en er zijn veel neppe tempels toegevoegd om het nog spannender te maken.
Pingyao was niet alleen een hele leuke bestemming voor alle bezienswaardigheden, maar het is ook de plek waar we eindelijk kloppend contactinformatie wisten te achterhalen van AIESEC China! Kon het Ambassadeursleven dan eindelijk echt beginnen?
Xi’an, een must see in China. Niet omdat de stad zo leuk is, omdat het terracotta leger hier schuil gaat. Met een leuke groep reizigers uit het hostel trokken we er op uit. We hadden het geluk dat we een Japanner (genaamd K) in ons midden hadden en aangezien Japan en China grotendeels hetzelfde schrift kent kon hij veel voor ons vertalen en ons een beetje de weg wijzen. Ondanks het feit dat er een snow world bij het leger was gebouwd een hele gave bestemming. Wat heel erg opvallend was, was dat de opgravingen nog steeds bezig zijn en er nog maar slechts een klein deel in elkaar is gezet. Zo immens is het. Naast dat heeft Xi’an een heel leuk moslim kwartier bomvol met streetfood kraampjes.
Als klap op de vuurpijl zij er in de omgeving van Xi’an geweldige bergen (Mt. Huashan) met een klooster op meer dan 2000 meter hoogte. In de goede oude tijd moesten de monniken hier op de voet naartoe, over allerlei kliffen waar ze zelf (soms verticaal) treden in hadden uitgehakt. Maar China blijft China, dus nu gaan er twee skiliften naartoe, lucky us. Natuurlijk zijn we als echte backpackers wel helemaal naar beneden gelopen op de terug weg, in plaats van de skilift te pakken, om weer die paar euro’s te besparen en te genieten van een prachtige wandeling!
Helaas gingen de activiteiten van met AIESEC Xi’an niet door, want ze zaten op een nationale conferentie, waar we niks van wisten door de blokkades. You gotta love China. MAAR! Nu zitten we in Chengdu, waar de panda’s zitten! EN EN EN! Ons Ambassadeursleven gaat nu eindelijk van start. Dit weekend een tripje met alle Exchange Participants (EP) in Chengdu! En maandag een workshop met de AIESEC Members en EP’s. Helaas blijkt AIESEC China in de zomer voornamelijk op non-actief te staan, vanwege de vakantie, maar we zijn nu door vallen en opstaan experts geworden in het bereiken van mensen, so we will figure it out.
Dat was het dan voor China en de avonturen als Ambassadeurs. Zodra we weer wat spectaculairs hebben gedaan (zoals als het aaien van een panda) geven we weer een update!
Cheers,
Tim & Michiel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
